Prisma – ad radios lucis dividendos vel dispergendos adhibetur.

Prisma est polyhedron ex materiis pellucidis (velut vitro, crystallo, etc.) factum. Late in instrumentis opticis adhibetur. Prismata in plura genera secundum proprietates et usus dividi possunt. Exempli gratia, in instrumentis spectroscopicis, "prisma dispersionis" quod lucem compositam in spectra dividit saepius ut prisma aequilaterum adhibetur; in instrumentis ut periscopiis et telescopiis binocularibus, mutatio directionis lucis ad positionem imaginandi eius adaptandam "prisma plenum" appellatur. "Prismata reflectentia" plerumque prismata recti anguli utuntur.

Latus prismatis: planum per quod lux intrat et exit latus appellatur.

Pars principalis prismatis: planum perpendiculare lateri pars principalis appellatur. Secundum formam sectionis principalis, in prismata triangularia, prismata rectoangularia et prismata pentagonalia dividi potest. Pars principalis prismatis est triangulum. Prisma duas superficies refringentes habet, angulus inter eas apex appellatur, et planum apici oppositum fundum est.

Secundum legem refractionis, radius per prisma transit et bis versus superficiem inferiorem deflectitur. Angulus q inter radium exeuntem et radium incidentem angulus deflectionis appellatur. Magnitudo eius ab indice refractionis n medii prismatici et angulo incidente i determinatur. Cum i fixum est, diversae longitudines undarum lucis diversos angulos deflectionis habent. In luce visibili, angulus deflectionis maximus est pro luce violacea, minimus autem est pro luce rubra.